Eğme başını.
Ve çıkar at artık şu pranganı!
Suçlusu sen değilsin.
Sadece sevilmek istemiştin.
Çok fazla ses var.
Her yerde...
Hiçbiri tanıdık değil.
Aynalar mı küstü bana?
O baktığım ben değilim.
Ve bana inanmalısınız,
Acının öğrettiklerine ihtiyacı olan ben değildim.
Arkamda kırık sevgiler bırakıp,
Gitmek istiyorum bu şehirden.
Dün aklımı kaybediyorum sandım.
Şehirden her kaçıp gittiğimde,
Bir nebze olsun nefes alabildim.
Ne kadar çok ağrıyan benim varmış.
Öyle ki şehirlerden hayaller dileniyorum.
Bi nefes, sonra bi nefes daha...
Sonra bi nefes daha...
Devam edebildiğim her güne hayranlıkla şaşırıyorum.
Ve artık sigara içmiyorum,
Dudaklarının tadını özlediğim zamanlar hariç.
Her nefeste o çıtırtıyı duyuyorum.
Beynimin içi zonkluyor.
Gözlerim her dolduğunda anlıyorum,
Sensiz de sevebiliyorum.