EKBER Allah, beni KİBİR`den koru,
Kalbimden gururu kaldır İlâhî.
En güzel insanın nutfedir aslı,
Bu gerçeği sıkça bildir İlâhî.

Secde edip sana, dizin çökmezse,
Tevâzû tarlası bozsa, ekmezse,
Hep " Ben " diyen insan, boyun bükmezse,
" Sur`u " İsrâfil`e çaldır İlâhî.

Affeyle ey Hüdâ, " Ben " deki beni,
Merhamete çevir, hırs ile kînî,
" Sevdiğini senin için seveni ",
Dünyada Cennete daldır İlâhî.

Ey nefis, yüksekten engine in de,
" Taş değse ayağa, hatâ kendinde ",
Kimler makbul aceb, senin indinde,
Her taştan ayrı ders aldır İlâhî.

" Elestü " de sözün, ardında bulun,
" Sırat-ı Müstakim " adıdır yolun,
Ağlayanla ağlar ise bir kulun,
Her iki cihanda güldür İlâhî.

Nâhak yere ölen şu kurbanlara,
Ezâ eder ise , kişi canlara,
Hâlâ zararlıysa o, insanlar,
" ISLAH ET, DİYEMEM ÖLDÜR İLÂHÎ.



Bu şiirin son mısraı: " SEN BİLİRSİN AMMA, ÖLDÜR İLAHİ " şeklindeydi.
Büyük usta, Konya denince Mevlânâ`dan sonra ilk akla gelen kişi olan Muhterem Fevzi HALICI Beyefendinin bir saatten fazla bir telefon görüşmesinden sonra, onun emri ile son şeklini almıştır. Kendilerine teşekkür ediyor, ellerinden öpüyorum.

İsa Kahraman