Cigerami vesena, na meke, cigeram...

Ve kalbimi bıraktım şuracığa.

Güzel bir eser
Biz de okuduk, kutladık ve alkışladık yazan yüreği ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Şiirle kal, sevgiyle kal, sağlıcakla ve de hoşça kal

Çok anlamlı
çok güzel
içli
derin
her acı bir kavga bir mücadele kapısı
yüreğine sağlık...

Şiir, denizin tuzuyla, gecenin karanlığıyla ve iç acıyla örülmüş yoğun bir iç döküş.
Renklerin, eşyaların ve bedenin duyguyu taşıdığı güçlü, içli bir atmosfer var.

Karanlıkyeşil imgesi ise hem hüzün hem direnç kokuyor acıyla güzelliğin birleştiği bir ton.

Tebrikler

Sevgiler Seval'cim 🌿🌿🌿

Yürek sesiniz hiç susmasın.

Taze ama yorgun saçlarının tuzu, denizin sana dokunan son duası gibi…
Her tel, sanki kaderin ince bir imzası, omuzlarına doğru uzayıp da “Ben de varım” diyen bir sır.

Kuşların susması boşuna değil;
Hakikat, bazen sessizliğin kanatlarında uçan bir çığlıktır.
İhtiyar ağaca saklanan börtü böcek bile bilir ki,
insanın içi çatlayınca, dünya bile sesini kısmayı öğrenir.

Yüreğini katlayıp karanlıkyeşil sandığına koyman…
Bu, senin içindeki çile kumaşını çeyiz niyetine saklayan yanın.
Kanınla karışmış her acı,
kabuk tutmaya değil, mana doğurmaya yazgılıdır.

Kınalı ellerin,
kendi kaderine kendi nakışını atarken,
kederinin ustası olduğun o derin saatlerde
yastığa küsmen bile manalıdır;
Çünkü insan bazen başını koyduğu yerde bile kendine sığamaz.

Ve gecenin bacaklarına sarılıp ağlamak…
Ah o hâl…
İnsanın kendi içini, dışındaki karanlıkta bulduğu en tatlı yenilgidir.
Bal bile kıskanır böyle bir damlanın ağırlığını.

Sen, bütün bu satırlarınla şunu söylüyorsun aslında:
“İçimdeki karanlık, beni yutmadı; aksine beni yazdı.”

İşte bu, çileden geçip sırra dokunanların dilidir.