Yıllar bir kuş misali
Omuzumuza konup uçtu.
Biz daha “bekle” diyemeden
Zaman, avuçlarımızdan
Süzülüp gitti.
Daha dün çocuktuk…
Çamur kokan sokakların
Masumiyeti vardı yüzümüzde.
Dizlerimiz kanar,
Yaramız toprakla iyileşirdi;
Biz acıyı bilmezdik,
Rüzgârın sesine karışırdı gülüşümüz.
Annemizin “Dur!” diye yükselen sesi
Güneşin sıcaklığıyla erir giderdi.
Koşardık;
Zamana meydan okuduğumuzu sanırdık,
Oysa zaman çoktan
Bizden geçiyordu.
Şimdi anlıyorum…
Gençlik bir şarkıymış,
Sözlerini unutmadan söylemek gerekmiş.
Bizim şarkımız bir yerde kesildi sanki,
Ve sesini alıp gitti
Eski dostluklar, eski günler…
Bugün gürültü çok,
Ama sesler yabancı.
Aynalar bile dönüp bakmıyor bize;
Yorgun gözlerimize dar geliyor
Zamanın aynası.
Ey gönül…
Bunca yol yürüdük,
Bunca iz kaldı ardımızda.
Bir an dinle:
Farkında mısın
Ömrün usulca çekilen perdesine?

İzzet gayretli
T.R. 01.03 2002