​Yirmi yedi yıl oldu tam, bu kadın gideli.
Gider gitmez Berlin’i mesken tutmuş, Savcı Bey.
Böyle mi olmalıydı bu gelişin bedeli?
Yüreğinden maziyi söküp atmış, Savcı Bey.

​Geçen gün postacı bir mektup verdi elime,
"Neden cevap vermezsin?" diye yazmış telime.
Soruyormuş halamın kızı tombul Selin’e;
Kızın ne suçu var ki, kıza çatmış Savcı Bey!

​Mahkemeye vermiş de, sanki nikâhlı karım!
Sayın Başkanım, bu hâl gülünecek bir durum.
Yirmi yedi yıl nerede, nerede benim sorum?
Vallahi de akıldan biraz kıtmış, Savcı Bey.

​Kendisi kaybettirdi, inan, kendi izini.
Çeyrek asır geçti, ilk defa gördüm yüzünü.
İftira, sözde, benim ile açmış gözünü.
Sorun: Kaç yürek yakıp da dağlatmış, Savcı Bey?

​Yemin olsun, üçüncü eşinden de boşanmış.
"Evliliklerim kısa süre yaşanmış," diyor.
Tekrar evlenecekmiş de, giyinip kuşanmış.
Yaşantısını böyle harap etmiş, Savcı Bey.

​Giderken Gayretli’ye döktürdü gözden yaşı.
Gelir gelmez de zehir etti ekmeği, aşı.
Kafayı vuracağım, bulsam büyük bir taşı.
O tanıdığım değil, hepten gitmiş, Savcı Bey.

​İzzet GAYRETLİ
T.R. 11.03.2021