Anlatmak yazmak içimden gelmiyor.
İstemiyorum.
Oysa anlatılacak yazılacak o kadar çok şey var ki!
Okuduğunuzda şaşar kalırsınız.
Hatta hatta ben dahi okuduğumda şaşırır hayretlere düşerim.
Biliyor musunuz? Ebeveynler.
Anneler babalar çocukları hakkında kötü düşünmemelidirler.
Kötü söz söylememelidirler.
Bilhassa babalar çocuklarına umacı gibidirler.
Öcü böcü gibi gösterilirler.
Anneler bağırır çığırır,
Akşama baban gelecek söylüyor muyum söylemiyor muyum
bak gör sen der.
Hemen tehdit edilirler.
Umacı gibi gösterilirler.
Öcü gibi gibi görülürler,
Öcü olmaktan umacı olmaktan sevgilerini pek gösteremezler.
Dinlemediklerinde, hoşa gitmeyen bir şeyler yapsa,
İstenmeyen yerlere gitse,
Büyük anneler, neneler, bağırırlar.
Baban duymasın, baban görmesin,
Babandan sopayı yersin, baban kafanı kırar.
Diye söylenirler karşıdan bakarlar.
Her şeyi babanın üzerine atarlar.
Neden? kendileri bir şey yapmazlar.
Anneler şefkat ise,
Babalar merhamettirler.
Oysa babalar her şeyi duyar görür bilirler.
Umacı olmaya öcü, böcü görünmeye devam ederler.
Onun için,
Babalar çocuklarının üzerine kem düşünce düşünmemelidirler.
Kem söz söylememelidirler.
Çünkü:
Çocukların yürüyeceği yolda mani oluşturur.
Engel olur, çukur olur.
Çıkacakları merdiven basamakları kırık olur.
Eksik olur.
Onun için:
Umacı olmaya öcü olmaya...
Merhamet olmaya devam.

----------------------------------------sevgilerimle...
--------------(pitik)...