Zeynep’in Hikayesi/25

Herkese pay edilir Iraz ana ikramı
İbraama vurguyla dokunmadan geçmezdi
Kıymetten ne anlasın boştur insanın hamı
İş verdiği çobanı südü bozuk seçmezdi

Yoklukla savaşırken maniler türkü dilde
Hüzün kokan dizeler su serperdi yüreğe
Darda kalan boğulmaz ne varsa sürer elde
Tanrının misafiri yük olurmu yörüğe
….

“-yağmur toprağa düştüğünde bir koku duyarsın,
“-evet-“ dedim
“-gözlerini kapa içine çek-”
heyecanlanmıştım
“-sonra?
“-avuçlarına al dudaklarına sür öp
palamut ağacının altında annen konuştukça
kuşlar etrafına toplanır
meltem rüzgarı gibi insana huzur verir
tatlı, tatlı bir esinti olurdu
buğday sarısı saçları vardı
kardelen çiçeği gibi karlı dağlara aşıktı

sen
gülün zikrini bilirmisin gördünmü hiç?
güneş doğmadan gül açar
nazlı nazlı edalı edalı
kokusunu
kim dokunursa ona bulaştırır
o kişi hep gül gibi kokar
sabır gerektirir gülün zikrini beklemek
onun için
annen her zaman gül kokardı
gül kendi kendine kokmaz
gülün dikene katlanması
onu güzel kokulu yapar


“-nasıl bu kadar yakından tanıyorsun? annemi
konuşmakta zorlanıyor yine öksürmeye başladı
avuçlarına soğuk sudan götürüp şükür dedi
köy meydanında ki
ortası boş koca asırlık çınar ağacını gösterdi
“-her şeyin şahidi o ağaç-“

aniden muhtar geldi
“-ülen İbrammm
gasgetimi aldın götüdün
ooo kesdane de gokuyoo-“
“-hoş geldin muhtar emmi-”

“-hoşbuldug gızım zeyno
bag İbram sen bilmiyonmu?
şehre gideli
unuduvedin herhal
köylüg yede ‘mıhdar fotesiz olmaz’
adamı saymazla
biliyon bubam’da, dedem’de
hepicimiz
bu foterle mıhdar oldug hepp niden?

“-neden?
“-Irahmadlık dedem “İsmet İnönü’yü” gömüş
elini sıkmış
yalanmııı, dorumu bilmen
bag onun günaaa
başından şapgasını çıkamış
dedeme vemiş
"-bunu koy sandığın başına muhtar olursun-"demiş

yaa annadınmı gari
şapganın altındagine deeeel
göylü buna itabar ediyoo İbramm-”.

Iraz Anam eşikten bağırdı

Kaldığı yerden devam edecek
Bir Çamalan şiiri