Mutluluğun resmini sen çizmedin,
Çizen olmadı Abidin.

Ne elimde bir tutam gül var,
Ne elimden tutan...
Ne mene bir yer burası,
Meşum bir karanlık,
Ya da yüreğimde yarasa yarası...

Mutluluğun resmini sen çizmedin,
Çizen olmadı Abidin.

Yörüngemizde çetrefil bir duygu,
Üzerimizde aydınlığın kiri kaldı.
Oysa karanlık içindeki ışığın rengini alırdı.
Ama sözleri Nâzım’ın dilinde kaldı.

Abidin tuval de sensin, boya da.
Al eline fırçanı yüreğini ortaya koysana.
Boyasana acıları, boyasana avcıları...
Bak kalemi Uğur’un kanına boyandı.

Mutluluğun resmini sen çizmedin,
Çizen olmadı Abidin.

Sivas’ım uykusuz bırakır canı.
Bunca ateş sarar elbet dört cihanı.
Veysel’im handa bulur boş cüzdanı.
Kulak duymayınca sözler ne yapsın.

Akıl kâr etmez sualsiz yargı diyene.
Dört kitap inmiş dördü de kıymet bilene.
Ayının kaç düşü varsa hepsi de armut, ahlat üstüne.
Nefis doymayınca mide ne yapsın.



*Büyük usta Nâzım Hikmet’in "Mutluluğun Resmi" isimli şiiri esin kaynağımdır.


Mutlu ASİLDÜŞ