Ağıt ölenlerin arkasından söylenen ezgili halk şiirleridir Türk edebiyatının başlangıcından beri var olan bu tür şiirlerde halkın birbiriyle olan ilişkileri ölüm başarılan işler sıkıntılar dile getirilir

Ahmet özdemir

Oturmuş Anam evladına ağıt yakar
Savaş çıkınca evladını cepheye yollar
Her ağıtta yaşanmışlıklar var
Dertler dökülür kâğıtlara göz yaşı akar

Ağıtlar boş yere yazılmaz
Göz yaşları boşa akmaz
Yaşanan acının tarifi olmaz
İnsanların yaşadığı acı tarife sığmaz

Ölenlerin arkasından ağıtlar yakılır
Evlatlarımız eşlerimiz dert ortağımızdır
Kuzusuna ağlamayan çoban insanmıdır 
Cenabı Hak Herkesin sığınağıdır

Ağıtlar bir ananın evladına yazdığı şiirdir
Tüm gözyaşları o şiirin içinde gizlidir
Her insan yaktığı ağıdı en iyi kendisi bilir
Bizde cepheye gidenler kefen ile gelir

Kul Nefsani derki ağlama anam ağlama
Musibet anında sabır önemlidir unutma
Ağıdını yaz dök bir beyaz kağıda
Yaşanan ağıda Mükafat verir Allah Teala