Ev yapıp yuva kurmaktı benim,tasam.
Şenlenirdi,evimiz barkımız çoktan.
O zaman,günümüz doğardı şafaktan.
Sen bunu görüpte yola gelmedin.

Taş sırtımda,sularda dizde gideriz.
Hayalle olmaz,günümüz gün ederiz.
Şimdi ikimizde gördük ve bidarız.
Ama neye yararki ömrümüz geçti.

Gördün nasılmış neymiş o karaman.
Anlayıp pişman olurdun sende o zaman.
Şimdi de pişmansın ayrılık çok yaman.
Dünyanın cazibesi hoş geldi sana.

Dedik,yokuş kaybolur çıkarız düze.
Kışın ayazından da çıkarız yaza.
Engeller yok olur,kalırız biz bize.
Anlamadın,dinlemedin,suç benimmi.

Çıkmaz bir sokaktayız buluşmayız biz.
Eller çot olurda hani kırılır ya diz.
Sanki bizde,hepten zaten de öyleyiz
Geçti o günler artık geri gelmezki.

Emani,canm mi,esirgedi canan senden.
Ölesiye sevmiştim canı,gönülden.
Ben,düştüm zora sende bilmen halden.
Geçmiş ola geride kaldı o günler.

EMANİ PERK
EMANİ,