Zaman su gibi akıyor,

Senin yerini kimse dolduramıyor.
Senin gözlerine hastayım

Ama bunun tıpta yeri yok.

Yanağındaki gamze,

Karanlıktaki bir ay gibi parlıyor…

Ama gidişinden beri geceye

Sadece karanlık hâkim oluyor.

Ruhum tutsak,
Bedenim yalnız;

Fikrimde, dilimde sadece sen…
Kimse senin gibi gülemiyor,

Kimse senin gibi kokmuyor,

Kimse senin gibi düşünemiyor,

Kimse beni senin gibi mutlu edemiyor.
Ben miyim farklı olan diğer insanlardan,

Yoksa senin sevgin mi farklı
Diğer insanlardan?

Bunun farkını anlamaya ömrüm yetmiyor.
Senden sonra şiir yazmaya başladım

Acımı dindirmek için…

Ama şu anda kağıt da kalem de acı çekiyor


Yaşadıklarıma şahit olduğu için.
Omzumdaki melekler bile ağlıyor

Yazdıklarımı Yaratan’a nasıl anlatıcam diye.
Şeytan bile bana uğramıyor,

“Bu kadar acı bana yeter” diye…

Yoksa şeytan mıydı seni bana yollayan?