Ürkek bir serçenin haykırışlarıdır bunlar,
Gün ışığının gözlerini kamaştırdığı,
Bir vakitti nefes almaya başladığı an,
Doğayı renkleriyle kuşatmıştı gökkuşağı
Ve yaşamın güzelliklerini terennüm ediyordu.
Sevgiyi dillendiren serçenin her bir nağmesi ,
Adeta yaşam bu küçük kalp için hazırlanmıştı.
Senaryoda ne yazılmışsa rollerine bürünmeye,
Kalp atışları doğanın uyumuyla dans ediyordu.
Sonsuzdu binbir çiçekleri barındıran vadiler,
Kanatları nereye götürürse götürsün orada mutluydu;
Çünkü yaşamın her dakikası onun içindi ya.
Zaman sonsuzluğun akışına kapıldı.
Öyle hızlıydı ki artık roller değişmişti.
Hüzün yağmur olup ıslatmaya başlamıştı bedenini,
Ürküyordu soluk alıp vermekten,
Sığınamıyordu.
Üşüyordu.
Hem de çok üşüyordu..
Şimdi bir cam kenarında,
Ürkek sesini duyurmaya çalışıyor.
Ama bu kez hüzün dağıtıyor etafına,
Belki zamanın değiştirdiği senaryoda ,
Rol alabilmek için...

SAZGELİNCİK