4
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
116
Okunma
Yine bitmiş bir kitabın içinde
Kendimi arıyorum
Ne bir şair
Nede bir yazar
Benimle ilgili tanıdık cümle yazmamış
Bu yüzden
Kalemimi doğaya hediye ediyorum
Karadeniz gibi şahlandım
Yine
Dalgalarım kıyılarıma sığmadı
Kendi kendimi dövdüm
Sondan bir önceki yerdeyim
Düne dönüyorum
Bu hayatta
Gördüğüm en güzel manzaraydı yüzün
Sabahlara kadar ağladım
Böyle yağan yağmur görmedim
Nefessiz kalıyorum
Ben zavallı
Kaç kere
aşkın elinden seni çaldım sandım
Her defasında
Ellerimi boş salladım
Gelenlere özeniyorum
Seni
Gün gün
Geçen zamanın içinden topladım
Yine de
Yalnızlığımla başbaşa kaldım
Bu karanlık kuyudan kaçamıyorum
Yaralarımı kaç kere
Kaç gece
Hayalinle sardım
Ne yazık ki
Ağladıkça
O çok sevdiğim kadını unutamıyorum
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
