HERKESİN DAVASI, KENDİ HAVASI

Herkes bir söz tutturmuş davası,
İçi boş, kendine kalır havası.
Doğru derler, eğrilir aması,
Asla kimse menfaatten şaşmıyor.

Yürek başka, dil başka konuşur,
Çıkarına dokununca savuşur.
Haksızlığa “Dur!” denince koşuşur.
İşine gelmeyen yüzü görmüyor.

Bugün övüp yarın inkâr ederler,
En küçük rüzgârla yön değişirler.
Herkes adâletçi görünür yer yer,
Ama iş düşünce kimse gelmiyor.

Kapı ardı başka yüzler takarlar,
Söz bitince yine kendin yoklarlar.
Hak deyince ortadan yok olurlar.
Yarın hesap var, onu da bilmiyor.

Dünya böyle, herkes kendi derdinde,
Kim ne varsa saklar kalp yerinde.
Dava büyük görünür dil virdinde,
Ama gerçek mideye göre dönüyor.

Hak etmeyene değeri verirler.
Münafık davranmaktan çekinmezler.
Her taraf kıbledir hemen dönerler.
Ne yazık kalpleri her gün ölüyor.

20.11.2025
Yazan: Çetin IŞILDAK