0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
98
Okunma
Rüzgarın parmak uçlarında savrulan
bukle bukle bir ışık hüzmesi
karanlığıma doğru uzanıyor.
Kalpsizim, bilirsin.
İki ayrı yazgının, kalbe
dokunamayan ritmi…
Böylesi bir zıtlık, böylesi bir uzaklık.
Kalpsizim, bilirsin.
Sen güneşsin, ben ise ay;
Işığını yansıtmaktan bile
yoksun bir ay.
Işığım da benim gibi sahte,
Kalpsizim, bilirsin.
Bir nefes kadar yakın, bir ömür kadar uzak
Derin bir boşlukta biten her gece
Kalbim fısıldıyordu birkaç hece:
Belki başka bir hayatta…
5.0
100% (2)
