0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
43
Okunma
içimin tüm kuşları,
bir cesetin,
ölümün,
kırılmış kolları,
öyle durmadan,
çırpınıyor,
dövünüyor,
ağlıyor,
kimsenin duymadığı,
kimsenin görmediği,
dudakların kıpırdamadığı,
sesin yürümediği,
bir uzun,
bir kısa,
dön dolaş,
iki oda beyin diyorlar,
ben ezber ettim,
ben camekansız kaldım,
ne kuş konar,
ne kuş kaçar,
öyle uçan kuşlar,
kanat seslerini duyuyorum sanki,
ya da duyumsuyorum,
öyle ya kuş kanatsız olur mu,
hayalin perdesini kapattım,
düşümde bile uçamazken,
kimliği kayıp,
mezar taşı konmamış bir ölüyken,
kim arar,
kim sorar,
kayıbın kayıbı,
hiçliğin h’içiydim…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (1)
