0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
79
Okunma
Nar Kan Ağlar Çicek Nâr Olur Yanar
Yaz demekle olmuyor, kalemden kan akar,
Ne yazayım, kime yazayım, gönül âh ile yanar.
Bir nar düşmüş gönül bağına, sabrın remzidir,
Her tanesi bir sır taşır, kabuğu zâhir, özü nâr.
Çiçek açmış aşkın bahçesinde, rengi cemâldendir,
Lâkin her güzelliğin ömrü, bir anlık bahâr.
Söz, dilin eşiğinde susar; bakış, duâya döner,
Zîrâ her susuşta bir yakarış gizlidir, yâ Râbb.
Ben ki, nâr ile çiçek arası bir hâlde kaldım,
Biri sabırla ağlar, biri aşk ile yanar.
Nar da Sen’den, yanış da Sen’den,
Ben yanarken Sen tecellî et, yâ Hakk, yâ Sattâr!
