0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
69
Okunma
Kalbimi yerip deren dikenli canım,
Bahçeme mülk tohumu ekmeden.
Yağmurların ilk katresi serpilirken,
Daneleri ayıklar inci boncuk; sen gözüme bak.
Denizler bu nüktede eğriltilip bükülür;
O havuz kendi damlasında yüzer halbuki.
Gelip giden ufuklara fer olsun,
Gemileri yak — yol gölgede kalmasın.
Işıklar bu renkte kırılıp yansıtılır;
O karanlık kendi yerinde yanar.
Ve her iz, kendi menbaına döner —
Canın yerindeyse her gül bahar doğar.
Kalbimi yerip deren; dikenli canım.
5.0
100% (2)
