İçimde bir şeyler besliyorum sana dair.
Sen aklıma gelince içimdeki duygularım,
Şelale gibi çoğaldığı.
Bir türlü çözemediğim.
İçimde yarım kalan bir heves,
Biliyorum bu bir özlem.
Seninle geçen günlerin hatırası var içinde.
Bir özlem, bir hüzün, bir burukluk var.
Senden ayrıyım şimdi,
Ama senli günlerin anısına yazıyorum bu şiirimi.
Sen ne yaptın bana böyle,
Geldin kilitli olan kalbimi açtın.
Geldin oturdun kalbimin baş köşesine taht kurdun
İstesen şimdi gelirim yanına.
Elini tutarım, gözlerine bakarım.
İşte o zaman olurdu sana olan sevgimin anlamı.
İçimdeki Güneş doğardı yeniden.
Bense şimdi karanlıklar içindeyim sessiz, ıssız,
Şimdi soruyorum kendi kalbime.
O hala bıraktığın yerde mi?
Hani bana demiştin ya gidiyorum diye,
hoşça kal , kendine iyi bak.
Gerçekten ben birine nasıl veda edilir bilmiyordum.
Hoşça kal ne demek?
İyi bir şey mi kötü bir şey mi?
Sen giderken ben nasıl hoş kalabilirim.
Biliyorum hepimiz Allah’a emanetiz.
Ama sen yokken ben hoş kalamam.
Şimdi sensiz hoş muyum değil miyim bilmem ama.
Bomboşum bomboş.
Dağ başında bir yolcu gibi.
Ip ıssız yerde otobüs bekler gibi.
Seni bekliyorum.
Ama gerçekleşmeyecek bir hayal bu
Bırakıp gittin beni.
Bense kendimi nasıl toparlayacağım bilmiyorum.
Özlemek zor, Özlem zor, Hasret zor
Sanki bir kılıç darbesi gibi.
Bir hançer gibi battıkça batıyor.
Baktıkça acıtıyor.
Ve Hasret hiçbir zaman bitmiyor.
Sen benim hayalim.
Sen benim özlemim.
Dön gel artık unutamıyorum seni.
Hayalim, hasretim, huzurum,
Sürurum, gönül yaram, gözü karam,kaşı karam.