0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
45
Okunma
her seferinde aynı olayı yaşasa da içindeki acı her seferinde daha da artar buna alışıp karşı gelmek yerine her seferinde tekrar ağlar.
En sevdiğim bardağım yerle buluştu,
Kalbim gibi tuzla buz oldu.
Bense ağlayarak onu toplamaktan başka bir şey yapamadım,
Her bir cam parçasına uzandığımdaki zamanın sessizliği.
Bütün parçaları topladıktan sonra kalkıyorum,
Saate baktığımda hiç ilerlememiş.
Masaya baktığımda bardak hala orada,
Elimde ise hiç bir şey yok sadece kesikler.
Elimi uzattığımda bardak tekrar kırılıyor,
Üzüntüm beni ayakta tutamıyor yere düşüyorum.
Ağlayarak onu topluyorum içimdeki büyük kırıkla,
Kalbim dışındaki her şeyi topladıktan sonra kalkıyorum.
Saate baktığımda hiç ilerlememiş,
Bardak yine masada ama ben...
Her seferinde başa saracaksa, neden?
Neden her seferinde daha da üzülüyorum?
