Hayat, bazen suya atılmış bir taş gibi,
Yüzeyde bir çırpınış,
Altında binlerce gizli dalga taşır.
Biz de o dalgaların arasında yorgunuz,
Ama bir bakarsın ki,
Her kırık hayal,
Bize başka bir rüyanın kapısını açar.

Kalbini dinle,
O atışı duyduğunda,
Belki de başka bir zaman, başka bir yerde,
Seninle aynı gökyüzünü paylaştığımızı anlarsın.
Ve anlarız ki,
Kaybolmak,
Bazen var olmaktan daha değerlidir.

Kahve fincanında bekleyen kahverengi bir yalnızlık,
Ve kül tablasında unutulmuş bir ateş…
İşte hayat bu:
Dumanın ardında kalan sen,
Suya düşen taşın yarattığı sessizlik,
Ve biz, her seferinde yeniden dalgaların üstüne çıkıyoruz.

Unutma, her kayboluş bir buluşa,
Her sancı bir şarkıya,
Her yokluk bir varlığa dönüşür.
Ve biz,
Rüzgarın ve yağmurun arasında,
Sessizce,
Ama hep umutla yürürüz.

Yüreğinize sağlık üstadım