4
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
109
Okunma
Bir damla düştü,
karanlığın ortasına,
çatlamış bir toprağın
susuz yüreğine.
Kimse bilmedi,
o küçücük ışıktan
nasıl büyüdüğünü umudun,
nasıl yeşerdiğini bir filizin.
Bir damla bazen gözyaşıdır,
içine kapanmış bir göğün
ağrısını taşır.
Bazen yağmurdur,
ölümle yaşam arasında
ince bir köprü kurar.
Her damla,
düşerken bir sır taşır.
Kimi tohum olur,
kimi dua.
Kimi de sessizce kaybolur,
kimsenin görmediği bir yarığın içinde.
Ama her seferinde
bir hatırlatmadır:
Hayat,
küçük şeylerin omuzunda büyür.
Turgay Kurtuluş
5.0
100% (3)
Cevap Yaz