21
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2168
Okunma

Gülüşlerin bahar bayramı Viyan
Mart’ın yirmi biri gün ışığı
Kızıl alev
Gri sis
Saklı matem yüze çalınmayan
G ü l ü m s e!
—Bak nergisler duaya dileniyor Tanrı’ya-
—Gamzelerinde açmak için her sabaha-
Biraz da özgürlük topla umutsuz çocuklara
Kırık düşlerini doldur heybene
Ak sedefli bulutlar getir mavi ülkeden
Heliz bakışlı
Herekol nefesli
Dinle ölü kuşların mevsimini
Sessizliğin nabzını
Yokluğun eritmiyor zamanı
Nicedir yıldızlar yasta, uykusuz
Gözlerin kapanalı
Göçmen kuşları yurtsuz
Emzir dağların asileşen kuytuluğunu
Kardelenler kar biliyor ellerini
Dilini rüzgâr
Avuçların yağmur sonrası toprak kokuyor
Gitme pençesine soğuk ölümün
Tanıklığına yankıdır dağlar
S u s m a k tarihtir
Sayfalara ölümsüz bir çığlık bırak Viyan
Milat öncesi enkazların direnişinde yolculuğun
Ardında ışık filizleri
Parmak uçlarında cennet ırmakları
Denizlerine kavuşuyor
Mavi erguvan masumluğun
Sorgusuz yol alıyor
Ölüm meleği can havlinde günahkâr
—duaların sözcülüğü sadece ezber -
—uyanıyor ardında şimdi ektiğin düşler-
Kan revan bir iklim kuşağı mirasın
Bütün ağlayışları sende tüketti zaman
Tenini topraktan çalan çocuklar avuçlasın
Saçların kadar dağınık
Yüreğin kadar savruk
Dinmeyen özlemlerini ezgiler anlatsın
Senden öncekiler kavuşacak önce dileklerine
Sen yine gülümseyeceksin
D ö r t iklim bahar düşecek cemreye
Yanağında nergis kokulu gamzeler
Bir bebeğin ilk ağlayışında uyanacaksın
Yüreğinde gökkuşağı tonunda zerreler
Dilediğin renkte üzerini örtüneceksin
B e k l e! Gün şafağa gebe nicedir
Faik Danışman
5.0
100% (1)