Umutlarımı alıp heybeme
Yılkılar koşturdum Anadolu’ nun bozkırlarında
Sahillerden geçirdim yalnızlığımı sonra
Kumlarda asi çizgiler biriktirdim
Tepesinde Hera oturuyordu evcimenliğimin


Nereye baksam
sevgi dolu motifler buluyordum
Seni Anadolu gibi seviyordum hayat
Bana okyanusların sesini getiren
deniz kabukları gibisin her renkten


Suları çekilmiş kumdan hayatları
ardımda bırakıp
yürek sesine koştum
Denizlerin maviliğini özlemiştim
Motif motif tenime seni işlemiştim


Düşlerim vardı bir abanoz ağacına benzeyen
Suya batırıp batırıp ağırlığını sınadığım
Bir masa yapıp üzerinde çökertmeyi oynadığım
Delice yanlarım vardı
Güneş’ e sevdalanmak gibi


Yanmaksa yanmak
İçimdeki atları çağırdım bozkırlardan
Kanmaksa hayat
Suyu aramaksa
Kuyuları yokladım


Bir yol bulurum diye maviye
Kumlardan taşırdım köprüleri
Atları kovalıyordu Hera
Dörtnala koşturuyordu yaşama sevincim
Uykularımı bölüyordu yüreğim


Yıldızları hasar almıştı gecemin
Yorgundu/m Hera
Distopik düşüncelerin ağında
Düşlerimi yokladım
Kompakt bir his sardı varlığımı


Toprağın altında bekleyen
nergis gibiydim
Hayat
Yüreğimin eşiğinde
Hep seni bekledim