0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
35
Okunma
Y-ÂR
Bugün seni düşünmeden nefes alacağım gün,
Gün derken sevdalı satırları yazdım.
Ne kadar direndiysem kalem, hep “Sen” yazdı;
Satırlara “Sen”i hatırlatır diye “S”yi yazmak istemedim.
Ama sensiz hiçbir şey yok,
Ve bulamadım “Sen”in bulunmadığı bir yeri.
Ben sustum, “Sen” yazdın.
Ben andım, “Sen” yazdın.
Ey her şeye hükmeden,
Her noktanın, her zerrenin varlığını bilen,
Hüküm Senin, yazan Sen.
Vuslat saatimi yaz — ben okumayayım,
Ama yakın olsun, andan an’a.
Hasretin o kadar ağır basıyor ki,
Azıksız sana varmak istiyorum.
Sen olduktan sonra,
Nefessiz kalsam da olur, Y-ÂR.
