yakamda rüzgârdan bir iğne
unutkan bir sabah dikiyorum kendime

porselen bir masa
üstünde iki fincan
biri çatlak
biri kimin

olmayan bir kedi
ve olmayan bir ben
her şeyi geri sarıyoruz
ve ne varsa siliyoruz geriye doğru

size bir sır vereceğim ölmeden
zamanın birinde bir kontestim ben

eski bir italyan ressamım vardı
portremi hep yağmurlu günlerde
ve aynaları buğulu bir atölyede çizerdi

önce her şey tuhaf bir biçimde güzeldi
fırçalar hafifti
ışıklar sarı ve sabırlı

gri eldivenlerinle gelip
boynuma bir gölge iliştiriyordun
italyan ressamın gölgesi
sanıyordum ben seni

oysa sen eski bir şairdin
kahveni daima çatlak fincanlardan içerdin
dilin kayıp bir coğrafyanın yankısıydı

sonra birden fırçalar kırıldı
boyalar kurudu
perdeler gürültüyle indi

olmayan bir kedi
ve olmayan bir kontes
bir tuvalin içinde mühürlü kaldı

dili tutuldu herkesin
rüzgâr bile hatırlamadı adımı
camdan bir adaydım ben
ve dünya çoktan
denize karışmıştı

şimdi yeniden dikiyorum sabahı yakama
rüzgâr aynı yerden geçiyor
iki fincan
biri çatlak
biri kimin
biliyorum
ve artık geri sarmıyorum hiçbir şeyi..

hulyaperest

(birkasım2025)