Dört dağın arasına sıkışmış bir nefes,
Ne yol gelir buraya, ne ses gider öteye,
Hasta düşen bekler yazı, bekler kış,
Bir çare yok, derman yok, kader bekler köşede…

Yolu yok, yurdu yok, bir umut yorgunu,
Kuru toprak, kıraç dağ, gözyaşıyla sulanır,
Ameliyat olan yarım canla döner evine,
İmranlı’nın kaderi, hep sabırla anılır…

Bir avuç insan kalmış, bir avuç direniş,
Göç eder gençler, yaşlılar taş gibi sessiz,
Çalışan hakkını alamaz, alın teri boşa,
Bu ülkenin evlatları, neden hep ikincisiz?

Atatürk’ün emaneti, eşitlikti, adalet,
Ama ölünce, ötekileştirme başladı,
Vicdan yerini kaybetti, merhamet küstü,
Bir kesim yürüdü, halkın üstüne bastı.

Bu toprak kanla alındı, alın teriyle sulandı,
Kimse kimseyi ayırmasın bu vatanda,
Türk, Kürt, Alevi, Sünni, hepsi bir can,
Aynı dağda doğduk, aynı gökte ay var hâlâ!

Ey unutanlar! ey görmeyenler!
İmranlı hâlâ orada, hâlâ nefes bekliyor,
Bir yol istiyor, bir okul, bir hastane,
Bir de adalet… o dağların ötesine geçmiyor!

Berlin 30. Ekim. 2025
Pevruzi Hasan

Şair: Pevruzi Hasan
(Sivas İmranlı, dört dağın arasında…)
Şiirlerime yorum yazan beğenen dostlarıma teşekkür borcum var.

Değerli şiir dostlarım,
güzel yorumlarınız ve gönülden destekleriniz için hepinize yürekten teşekkür ederim.
Sözün değeri, onu anlayan yüreklerle çoğalır.
Varlığınız şiirlerime anlam, nefesinize selam olsun.
Saygı ve muhabbetle,
Pevruzi Hasan