Kızıldağ kızıl yanar sabahın başında,
Kösedağı dert dolar, yorgun bakışında.
Beydağı sessiz ağlar, rüzgârın taşında,
Çengeldağ bükülmüş, dert çökmüş kaşında.

Dört dağın arasıyım, yolları bitmeyen,
Bir umut taşırım ben, kimseye gitmeyen.
Ne doktor uğrar bana, ne derman yetmeyen,
İmranlı derler bana, yaram hiç dinmeyen.

Göç etti gençlerimiz, yoksulluk içinden,
Yalnızlık kaldı şimdi, köylerin biçinden.
Alın teri boşa hep, kul hakkı peşinden,
Vicdan susar bu yerde, utanır işinden.

Atatürk demiş idi: “Bir millet bir olsun,”
Ama biz bölündükçe, gönüller kör olsun.
Bir yan tok, bir yan açken, adalet var olsun,
Kul hakkı yenmesin ki, bu vatan durulsun.

Kızıldağ şahidimiz, Beydağ’dır yoldaşımız,
Kösedağ, Çengeldağ’dır, bizim sırdaşımız.
Ey unutan büyükler, duysun her taşımız,
İmranlı unutulmaz, vardır bir başımız.

Berlin 30. Ekim. 2025
Pevruzi Hasan
Şair: Pevruzi Hasan
(Hece ölçüsü: 11’li – Duygusal, sitemli halk söyleyişi)
Şiirlerime yorum yazan beğenen dostlarıma teşekkür borcum var.

Değerli şiir dostlarım,
güzel yorumlarınız ve gönülden destekleriniz için hepinize yürekten teşekkür ederim.
Sözün değeri, onu anlayan yüreklerle çoğalır.
Varlığınız şiirlerime anlam, nefesinize selam olsun.
Saygı ve muhabbetle,
Pevruzi Hasan