Dağlar bilir adımızı, taşlar ezberlemiş yolumuzu,
Kösedağ’dan Cudi’ye dek, yankılanır sesimiz,
Bir çoban türküsüyle doğar sabahlarımız,
Bir annenin duasında yeşerir köklerimiz.

Göç yollarında hep biz vardık,
Bir el mendil sallar, bir el dua,
Her köyde bir ağıt yakaılır,
Her yürekte bir insan rüzgârı eser.

Aşiretler, boylar, soylar bir ocak…
Kökümüz birdir, dalımız çok,
Bir yanda Anadolunun dumanı,
Bir yanda Dersim’in toprak kokusu tok.

Birimiz güneye iner, birimiz kuzeye,
Ama hepsi aynı yürekten doğma,
Kırmanç halkıyla dimdik durur,
Ne zulme eğilir ne korkuya boyun eğer.

Dilimizde kadim yüreğimizde ezgiler,
Sözümüzde atalarımızın acı yası,
Ama bakışlarımızda umut var hâlâ
Bir gün yeniden birleşecek bütün parçalar,
Bir güneş doğacak tüm kımanç dağlarına.

Berlin 03.Ekim.2025
Pevruzi Hasan
(Özgün Şiir)