gökyüzü kararmış
kara bile değil aslında
gri
hatta kurşuni
tam bir kurt havası
kar mı yağacak acaba

mevsim henüz güzdür oysa
dördüncü zaman yani
yağmur yağsa bari
bunca kurak yazdan
bunca susuzluktan sonra

bükmenin son düzündeyim
radyom ’sazım’ türküsünü çalarken
bunu görüp bunu gözlüyorum
dört bir yanı seyreylerken

ve bir yağmur sonra
yoğun değil öyle ince ince
başlıyor birden
önce sol cam şimalden
sonra ön cam şark yönünden

gök kara değilse bile
sis çökmüş dağlar üstüne
hatta çukurdaki vadilere
kör duman gibi
göz gözü görmez
çünkü mevsim güz

soğuk gelivermiş birden bire
acı kırağı düşmüş dünden
yapraklar sarı
kimi kiremit rengi
kimisi meyveye dönmüş nar çiçeği
kızıl
turuncu
kimisi acı tütün
ve dökülüyorlar tek tek
sararıp solmuş ölü yerlere

sonra bir yağmur ki
sicim gibi
ve soğuk mu soğuk
sanki karın kan kardeşi
damla damla camlara
ve tutunamayıp akıyorlar aşağılara

silecekler çalışıyor mecburen
ön cam dümdüz sonra
ve biraz da ebruli

sonra gene yağmur
durmuyor ki
sonra gene silecekler
bir yağmur bir silecekler
biraz düz biraz ebru
camda öyle resimler
ve her yerde küçücük derecikler

isterse kış çat kapı desin
isterse kar yağsın artık
soğuk olsun
akan dereler buz tutsun
vakitsiz gelen aşk gibi

ama radyom susmuş
ne ’sazım’ diyen güler duman
ne ’unutamadım’ diyen ayrılık ateşiyle yanan
yok
oysa zaman beşinci mevsimde olmalıydı
çok yazık

Ekim Sonu/2025 Lozengrat