Yüreği soğuyunca başlarmış insanın kışı..
Sen ulaşıldıkca ulaşılmayan hasretimsin.
Yüreğime işlediğim İlim ilim ilmiğim herşeyimsin
Bazen..
O herşeyin bittiği yerde
Cilveli bir mavi girer, koynuna siyahın
Beyaz diye bir şey peyda olur sol yana
Hücreme ışık düşer, zindanıma gözlerin
Bedenim bir vav gibi cekilirken en köşeye
Bir yanım düşle büyüyen hayâl gibi büyülü,
Öbür yanım külle beslenen gerçek gibi ölümlü...
Bu muammâ bir gün öldürecek beni..
Bu zindan, bir mezar çukuru gibi kazılırken beynime.
Sen ulaşıldıkca ulaşılmayan Hasretimsin..
Lemanım baharım alınyazım ..
Uzaklıklar hasretlikler gurbet karanlık geceler ..
Ayrılanlara mahsus biz hic ayrılmadık ki..
"Seni anlıyorum" diyen insanlara,
William Shakespeare şöyle cevap veriyor.
"Hissedemediğin bir şeyi anlayamazsın."


Not: İnsanın toprağı aşk şebnemi ile yoğruldu.Cihanda yüzlerce fitne hasıl oldu.Ruhun damarına aşkın neşteri vuruldu.Ondan bir damla aktı. Ve ona da "gönül" adını verildi