Gökte kara bulutlar, dört yanı sarmışken hicran,
Toprak ana bağrında inlerdi, yanardı her can.
"Vatanım yok olacak!" diyen sesler, fısıltılar,
Umutsuzluk deryasında yiterdi sonsuz yarınlar.
Tam o demde bir şimşek, çaktı Samsun semasından,
Mustafa Kemal adında bir nefer, vatan borcundan.
Ateşten bir hürriyet meşalesi yandı yüreğinde,
Dağıttı zifiri karanlığı, sönmez gerçeğinde.
Kahramanlık rüzgarı esti, Ergenekon ruhuyla,
Sakarya’dan Dumlupınar’a, yürüdü kanıyla.
Yedi düvel karşısında, tek yumruk oldu millet,
Sırtında şehitlerin gölgesi, sönmez hürriyet.
Mehmetçik cephede, Fatma Hatun yürekten dualı,
Kınalı kuzuların şehadeti, tarihe sayalı.
"Ya istiklal ya ölüm!" narası, dağları aştı,
Her karış toprak için, bu vatan canla savaştı.
Bir destan yazıldı ki, akıllara sığmaz şanında,
Türk’ün asil duruşu, parladı her anında.