Süleyman’ın göğünden süzülen bir kuş,
Ne bir gölgeydi, ne de bir vuruş.
Kanadında sır, başında taç,
Getirdi haberi, açtı bir amaç!

Önce duyuldu tok bir yansıma,
Üç notanın ahenkli tınısına.
"Hup-Hup-Hup" der, yayılan ses,
Üç hilalin göğsünden çıkan nefes.

Bu makam, dünyalık saltanatı bildirdi:
Zenginliği, görkemi, kudretini sergiledi.
Yumuşak bir davetti, sakin bir kabul,
"Burada birliğin ruhu var" dedi, usul.

Fakat o ahenk, aniden yarıldı,
Gerçeğin feryadı birden yayıldı.
Çünkü kalbe düştü bir güneşin vurgusu,
Taptıkları şirk, varlığın korkusu.

Keskin, hırıltılı bir Alarm çaldı:
"Charrrr!" sesiyle sapmayı haykırdı.
Bu ses, ülküden kopmanın şiddetiydi,
Yalanın parlak yüzüne karşı bir cüretti.

Hakikat, iki tonun arasında gizli:
Biri Davet eder seni, diğeri Uyarı dili
İkisi de aynı ağızdan çıkar, aynı ses,
Körleşmiş vücutlardaki rehâveti kes!