Alpere

Topraklara verdim, selvi boylumu
Ömrümü ömrüne, yetiremedim.
İlk göz ağrım sızım, canım oğlumu
Yol ettim mezarı, getiremedim

Aralık ayında, soğuk kış günü
Elim bir kazada, kaybettim onu
Şu garip yüreğim, kaldırmaz bunu
Öldüğünü kabul, ettiremedim

Babası evinde, gelinim kaldı
Sandıklar içinde, duvağı soldu
Uyan oğlum dedim, seneler oldu
Başında ağıtsız, oturamadım

Nerde düğün görsem, gônüm geçiyi
Süslü gelin damat, yaram açıyı
Kaldıramam derken, ben bu acıyı
Göğsüme hançeri, batıramadım

Anamı babamı, candaşı saldım
Dalyan boylu kavi gardaşı saldım
Vallahi Alper’im naçarça kaldım
Yürekte yangınımı , bitiremedim

Bu nasıl derdimiş yere batası
Evlât acısından varmı ötesi
Mezarda, başında otlar bitesi
Bir kere dizimde yatıramadım.

Nişanlanmıştı düğününün günü yaz ayına kesilmişti bir yaz gününde düğününün hayallerine dalarken , henüz yaza etmeden Aralık ayının buz kesen ayazlarında gülümseyerek düşmüş Antalya’nın yollarına aracından.
Elim bir kaza sonucu henüz çok genç yaşında hayatını kaybeden Nergiz halamın oglu Alpere ...
Allah rahmet eylesin mekânı cennet olsun

Hülya Ekşi