8
Yorum
30
Beğeni
4,9
Puan
224
Okunma
Bir gül açar içimde, adı sensin.
Kokusu semâdan, rengi içimden gelir.
Her yaprağında bir “Hu”
Her dikeninde bir sabır gizlidir.
Bir adım toprağa, bir adım ışığa,
Her dönüşte biraz daha silinir “ben"
Külümden yeşerir bir gül sessizce,
Ben yokum artık, kalan sadece sen.
Geceler uzun, ama gönül uyanık
Bir damla nur yeter karanlığa.
Bilirim, vuslat uzakta değil,
Bir kalp kadar yakın, bir nefes kadar derin.
Ve sonunda,
Ne gül kalır, ne diken…
Sadece sen, ey Gülistân-ı Ezel.
5.0
93% (13)
4.0
7% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz