Unutulan şiir

"Sevgi, Hakk’ın aynasıdır; bakan, kendini değil O’nu görendir."

hani bir şiir vardı birlikte okuduğumuz,
bir tarafından sevgiyi anlatıyor
diğer tarafından da aşkı.
birlikte okuduğumuzda gülmüştük,
ne sen ciddiye aldın ne de ben.
ikimiz de belki de o zaman bilgeçtik,
yıllar sonra o şiir, eski kirli bir sayfada,
silinmişti bazı yerleri.
ve silinen yerleri de önemsemeden
okudum, okudum...

ne oldu biliyor musun, sol yanımdan bir sızı.
o an anladım sevdiğimi.
közlenen ateş alev almış, sarmıştı bedenimi.
yıllardır sol tarafımdaki sancıyı çözememiştim,
ve yıkılmak üzere olan bedenimi
taşıyamaz oldu kopası ayaklar.

katlayarak sol tarafımdaki cebime koydum,
yıllarca içimdeki sızı bir nebze dinmişti.
dinmişti ama çürük bir beden
ve heyecanla çarpan bir yürek…

yazıklar olsun sana ey nefsin hâli,
ya sevmeyi bilmedin,
ya da sevgiden uzak kaldın.
Hak kapısına varmayı sanıp,
benliğinde kayboldun.

oysa sevgi bir ayna idi,
baktığında O görünürdü,
sen ise kendi sûretinde,
kaybolanı aradın.