Kalemi olan,
Kervan gibi geçer gönülden.
Her harf bir tomurcuk,
Her satır bir bahardır çocukta.
...
Çünkü yazı,
Yalnız kâğıtta değil;
Kalpte, bakışta,
Ve bir çocuğun sessiz duasındadır aslında.
...
Bir öğretmen,
Harfi eker de sesi biçerse,
Gözyaşı susar,
Gül açar sessizliğin kıyısında.
...
Yazmak, sadece çizmek değil;
Yüreği izlemektir içten içe.
Öğretenin kalemi,
Öğrencinin yüreğinde yankılanır gece gece…
...
Bir "elif"le başlar umut,
Bir "vav"da eğilir tevazu.
Her çocuk bir ayettir aslında,
Kalemiyle var olur, kelimesiyle dua olur.
...
İkra denilen sır,
Sadece oku değil;
Oku ve dokun demektir,
Kalbe, hayale, hayra...
...
Gönlüne konan her kelime,
Bir fidandır çocuğun zihninde.
Öğretmen yazarsa sevgiyle,
Çocuk çiçek açar sessizliğinde.
...
Ve işte o zaman,
Kıraat olur bakışlar,
Şiir olur nefesler,
Bahar olur her sınıfın duvarında...
....
Kalemden akan nehir,
Gönle varırsa eğer;
Kitaplar değil,
Kalpler ezberlenir bir ömür boyu.
...
Öğretmen yazar...
Ama yazdığını sadece kâğıda değil;
Bir çocuğun kalbine,
Bir millete, bir zamana bırakır…
...
Çünkü her yazı bir izdir.
Her iz bir ışıktır.
Ve her ışık bir çocuğun yoludur.
...
Kalemi olan geçer,
Gönülden gönüle...
Ve ardından çiçek açar
Sessizce bir çocuk.
.
Yazan: SagirZadeOzaN
.....Eylül 2025