Bir var bir yok anlayınca, ulaştığım tek sayeydi,
Mutluluğun kapısını, aralarken kalp eliyle.
İçimdeki küçük dünya, erişilmeyen payeydi,
Varanları gördüm işte, manaya esen yeliyle.

Sayfaları birer birer hızlanarak çevirince,
Yola çıkan akrep ile yelkovanı devirince,
Ağlayıp duran hayatı, kahkahaya evirince,
Geçmiş zaman beşiğimi, sallayıp durdu seliyle.

Gözden akan yaşı buldu, acıların oklusu da,
Terazinin kefesinde, haksızı da haklısı da,
Damla damla yere düştü, ıslak keder saklısı da.
Olmadı dünyada işim, ne akıllı ne deliyle.

Gündüzlerin, gece imiş hiç bitmeyen lakırtısı,
Durulmadı hırçın esen rüzgarımın takırtısı,
Say ki yüzler fay hattımın kesilmedi çatırtısı,
Bir ağlayıp bir güldüren, metcezirin git geliyle.

Her adımda bu dünyanın, tuzağındaki çengele,
Sırtındaki tüy de olsa, takılacaksın engele,
Gel vicdanım at yükünü, hak terazini dengele,
Adaletin mizanına, bağlanan hakkın teliyle.

Daha yolun en başında, hâl-i ümmete ağladım,
Nice nurlu kapıları, açanlara bel bağladım,
Dua dua dile düştüm, yüreğime kor dağladım,
Ayırma Rabbim yolundan, nurlandır hak bir veliyle!

20.10.2025
Kudret Merttürk - Berlin