Not ; Ferdi Tayfur / İçin yanar yanar
Şarkısyla Okunabilir

///

İnsan en çok
Kendi hikâyesinde büyürmüş
Sözler eylemini yitir Yürekler bükülürmüş
Mehlika yıkarmış Gözleri

Hayat,
bir imtihan degilmiydi ! mağlubiyet de olsa,
Kervan benim ,Yük benim degilmiydi

Mum olursun bazen Gölgelerde yanarsın
Eriyip Gitsende İpi olursun kuşkusuz ruhunda
Serdengeçti Umut Bitti dersin
İçin, için yanarsın, yanarsın

İçine çekilmiş bir Gece kalır geriye.
Satırlara gizlemiş bir çocuk olursun
Kurşun ,kurşun dökülürsün yüreğine.

Mevsimlerden kışdır,
Dışından yanar İçinden üşürsün
Sonra unutulup gidersin Gidersin
.
Mesele,
Seni çok seviyorum demek değildi !

Mesele
Gönlüne Güven olup Liman olmaktı
Bir Ağacın gölgesinde büyüyen çiçek olmaktı

MeselA
Ruhunda İz Olmaktı

Duydum ki ;
Dün Gece Uyumamış Gözleri İstanbul’un
Ay’ı saklamış, Gökyüzünde yıldızlar,
Kız kulesi kadar mağrur kız kulesi kadar güzel

Dün gece, özlemiş gözleri İstanbul’un
Şimşekler olmuş düşmüş hüznü yeryüzüne
Kırılmış o incecik kalbî ağlamış istanbul
Giden yıllardan Uzun yollardan gelmiş
Koşmaktan yorgun düşmüş bir tay gibi

Duydum ki
Dün Gece, Güneşi doğmamış İstanbul’un
Saklanmış gölgelerde Boğazları yanmış tutuşmuş tükenmiş istanbul

Sonra günlerden birgün
Adam / Kadın

Aynaya şöyle bir bakmış,
Biri de Beni Kaybetmekten
Korkarak Sever mi Demiş..

Kırılmış işte..
Kalbinin bir kere aynası..
Dökmüş hüznünü yıkıntılara
yana yana Gitmiş