0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
76
Okunma
Yaşamak, bir su gibi akmak belki,
Taşa çarpa çarpa öğrenmek dibi.
Bir gülüş uğruna yanmak sessizce,
Bir damla sevinçle çoğalmak gibi.
Gün doğarken kokusunu duymak
Taze ekmeğin, ıslak toprağın.
Bir sokak çocuğuna gülümsemek,
Yani kendini unutmadan ağlamak.
Yaşamak, bir şiirin ortasında kalmak,
Ne başı belli, ne sonu yakın.
Yine de sevmek bu eksik dünyayı,
Yaralı yanlarıyla bağrına basmak.
Kırılmak, ama kabuğundan doğmak,
Bir dal gibi her baharda yeşermek.
Ne olursa olsun yürümek ileri,
Kendi iç sesini hiç ezdirmemek.
Yaşamak, bazen bir çiçeğe su vermek,
Bazen kendini bile affedebilmek.
Ve en çok da düşüp yeniden kalkmak—
Kendi ömrünü yavaşça sevebilmek.
Sinan Bayram
