🩸 ÇANAKKALE DESTANI

Üşüştüler üzerine memleketin,
Kanlı, emperyalist düşman devletler.
Gizli odalarda bölüşmüşler vatanımı,
Bir bahaneydi bekledikleri,
Tek emelleriydi savaş istekleri.

Kurdular hain tuzaklarını,
Saldılar köpeklerini memleketimin üstüne.
Sınır sınır, cephe cephe saldırdılar,
Sömürgelerinden getirdikleri askerlerle.


Bir sabah duyuldu ezan sesleri;
Nereye gelmişti Müslüman evlatları?
Bölük bölük kaçtı düşman siperlerinden,
Şehadete erdiler Müslüman topraklarında.

Çanakkale’ye dizildi düşman gemileri,
Nusret’te kahraman Türk askeri...
Boğazın serin sularına dizdi
Mayınlı gerdanlığını vatanın.

Kanlısırt, Anafartalar, Conkbayırı’nda çıkarma var!
“Bugün namus günüdür! Evladım dayan!”
Mehmetçiğim, siper etti gövdesini vatanına.
Her yandan saldırıyordu düşman askerleri,
Direnişin ne demek olduğunu gösteriyordu Türk askeri.

Kanla yazılıyordu Türk’ün şanlı zaferi.
Şehitler düşse de vatan toprağına,
Bir karış yer verilmiyordu
Eli kanlı düşmanlara.

Vatan sevgisinden bihaber düşman askerleri,
Kınalı kuzuların şehadetine şahitlik etti.
Hür yaşamış, hür yaşayacak bu vatan toprağı;
Şehidimin kanıyla yazıldı
Çanakkale’de zaferin adı.

Eyyüp Balta