0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
66
Okunma
GARİP ÂŞK
Güneş sevdalı,
güneş küskün.
Ve güneş — pusuda.
Ay da küskün,
Yâr’dan ayrı,
doğmamak için inatla susmuş.
Dolunay hâline koymuş bir nokta,
tıpkı Bismillâh’taki o sır gibi.
Sanki kıyamet kopmuş içimde,
sanki tüm evren küsmüş.
Samanyolu bile susmuş bir an,
ama içinde hâlâ bir ahenk var,
bir yanardağ gibi nefes alan kâinat.
Ateş alevle karışmış,
ateşliden çıkmış ateşin özü.
Zaman durmuş,
zamanla yarış bitmiş.
Hiçliğin tam ortasında
sadece O kalmış.
O kim dersen —
O, Allah.
Tek hükümran.
Emrinde kusursuz bir düzen,
her şey zikirde:
Allah... Allah... Allah...
Ve O, zikredenleri anmakta,
andıklarını nuruyla sarmakta.
Kim onlar dersen —
onlar garip,
onlar yanık,
onlar âşık.
Adları yok belki,
ama varlıkları Âşk.
Adları yokt
ama her biri Âşk’ın sırrıdır.
