Bazen deli gibi kendi kendime gülüyorum,
Ne bileyim, belkide delirdim ben, bilmiyorum işte,
Gülerken bir anda aklım başıma geliyor,
Gülmeyi kesiyorum işte o anda,
Şöyle bir süzüyorum etrafımı,
Acaba diyorum olur ya hani,
Koca koca gözlerle beni izleyen,
Ya da halime üzülüp, vah vah diyen,
En çokta, acıyarakda olsa tebessüm eden olabilir,
Ne bileyim işte zaman zaman, Kendi kendime gülüyorum böyle,
Bu seferde böyle oldu dalgınlığa geldi,
Kendimi kaybettim gülmeye başladım bir anda,
Çok sürmedi toparladım hemen kendimi,
Hiç birşey olmamış gibi bozuntuya vermeden,
Bakar mısınız…! “bir kahve lütfen” diye seslenipte
Her şey yolundaymış havası vermek,
Aslında gülünecek halimde bu olsa gerek,
Ne yalan söyleyeyim,
Az da olsa bende aklımı yitiriyorum sanki,
Bu aşk bu sevda insanın aklını başından alıyor,
Boşuna deli olmuyor insanlar..
Bilmiyorum ki,
Belkide hayatın güzelliği delilikte,
Ne dersiniz.. bilmem ki…

Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi