Sabırda acemiyim sevmekte aceleci
Yardan uzak yaşayıp hasret çekmek ne feci
Deli gönlüme uyup çıkıverdim bu yola
Sevdiğim gönüllerde olduk iki mülteci

Ruhumda her gün artan burgaç çaresizliğim
Hükmünü veremiyor yargıç çaresizliğim
İçimdeki yangını şiirlerde haykırır
Canandan ümit kesmiş o iç çaresizliğim

Özlememek imkânsız severken gidenimi
Anlatsam inanmazsın tükeniş nedenimi
Yar gitti yarım kaldım, yalnız kaldım üşüdüm
Ayrılık titretiyor yorulmuş bedenimi

Yokluğunda her sabah boşluğa düşüyorum
Bulunduğum yer soğuk her gece üşüyorum
Sana kavuşmak mümkün olmasa da bir ümit
Belki rastlarım diye hep sona koşuyorum.

Coşari’yim gün boyu gözüm yolda nöbette
Özlemim tüm ruhumu hapsedecek heybette
Ancak inancım büyük, umudum ahirette
Dönüşü yok bu yolun, kavuşmak ahirette

15.10.2025/Samsun

İbrahim COŞAR