1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
104
Okunma
Bir kapı çalındı usulca
Sen girerken
Ben çoktan çıkmıştım içimden.
Bıraktığın kahve fincanında
Buharı titreyen
Bir yalan gibiydi sözlerin.
Ve ben,
O sözleri avuçlayıp
Cebime koyarken
Islaktı ellerim.
Biliyorum,
Artık bir daha
O kapıdan girmeyeceksin.
Ben de
O kapının tokmağına
İsimlerimizi yazmayacağım bir daha.
Sen giderken
Arkanda bıraktığın o boşluk
Sessizliğin en ağır haliydi.
Ve ben
O boşluğu toplayıp
Bir mendile sardım.
Şimdi cebimde
Taşıyorum.
Belki bir gün
Bir başka kapıda
Bir başka merhabada
Açarım onu.
O güne kadar
Bu ıslak mendil
Ve bu ağır yük
Benimle kalacak.
Gittiğin yoldan
Bir rüzgar geçerken
O benim iç çekişim olacak.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz