Sana seslendim yeni hayatın müjdecisi,
Dalga bitmiş denizin, karanlıklar ecesi.

O kokulu kelime, dünya terketi iste,
Ani ölmek olsaydım, kimse kalmazdı yasta.

İnsanlar çok mavidir siz bana çok çok kaba!
Gelip gider tavaf et niçin ben sana gebe.

Tanımak isterim siz, ölüm gerçekten gerçek,
Hayatım bit dağıl çok çok kötü bir mercek.

Ebediyen ihbarlı, flörtü üzücüdür,
Ve maviliğimizde, gezinen yüzücüdür.

Evsiz herife ölüm, özgürlük yar gibidir,
Kışı buzda sıkışan, keten örtülü sedir;

Enli gün ortasında, ışığı sizi süpür,
Geldiği gittiği yer, can alır sona bir bir..

Herkes bekler genç, yaşlı, hasta, yoksul ve zengin,
Rüyam kâbusa dönmüş, var mı acıda dengin.

Değil yalnızca korku, sakar korkulu rüya,
İtibarı çok popüler, dalga geçer der güya.

Dünya sonu gerçeğe, yakın hislen sanrıdır,
O kişiyi tanırım ve o kişi tanrıdır.

Uyku hayata gerçek, yerleşime alırsın,
Hayata tazelik ver profile salarsın

Genç ve yaşlı herkese, uğrar ışığı sönüm,
Birde bakarsın sunum, koca dünya bir dönüm,

O uğrak yeri gece, gelecek fedakârlık,
Biz asla onu çok sev, sadece o diler tek.

Karanlık soğuk nefes, Karanlıktaki bir post
Hastalık ve aniden, ikamet zehirli dost;

Beklentide bir duygu, hüsranlık ekeledi,
Hayat yaşayan henüz, bir baktın yakaladı,

Mevzuat aksi mantık, sonsuz dinlenme oyun,
Asalet sahiplere bile aynı duş soyun.

Vücudum titrediği, korkuyla geriyi ser,
İşkence çektiren his doldurulduğu yer.

Bize o derin sessizlik! Yol bizim en sayındır;
Ebediyet taze kökü, hayat dalga tayindir

Acımasız yol kibar, yumuşak huylu varlık,
Göğsümü devir al, katlanılmaz sakarlık.

Toplumda temini var, günlük onla yaşarız,
Gizlenmek bir doğal şey, hızlı ağrı deşeriz.

Pek çok kez katlandığım, zamana gün rutindir,
Hasta sizden bahseder, git acısını dindir.



(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR