​Neye üzülüyorum, biliyor musun?
En çok değer verip sevdiklerim sırtımdan vurdu ya,
Ondandır tüm hayal kırıklığımın sebebi.
​Üzülme deme bana.
Ben üzülmeyi çoktan bir kenara bıraktım.
İçimdeki ben, ben ile savaşıyorum yıllardır; ne yenildim, ne de yendim.
Benden olan benleri.?

​İçimde ölenler var, lakin içimden çıkarıp defnedecek bir yer bir toprak bulamıyorum. Bundandır matemim, bundandır yasım.
​Aslında kalp kırıklarımın mimarı benden olan benlerdi.
Hiç kimsenin bir suçu, bir günahı yok, biliyorum; ama yakıştıramıyorum işte benden olan benlere.

​Yaşıyorum sandığım şu yalan dünyada ölüden bir farkımın olmayışına ve de yok sayılmışımın yokluğunda can çekişiyor ruhum ve tüm bedenim.
Artık yalnızım; kalabalıklar içinde yalnızım.
​Dört duvar arasına düşmüş gibi ağlıyor bende ki benliğim.
Teselli etmiyor benden olan benliğim. Ondandır sessiz ağlayışlarım, ondandır asık suratımın sebebi. Ondandır.

​Gülmeyin bende ki perişan hallere, gülmeyin,benden olanlar düşürdü beni bu hale gülmeyin.

​İZZET GAYRETLİ
T.R.05.06 2013