Ulu dağların doruğunda bir fısıltı yükselir,
Rüzgârın sırrında aşk, ateşle birlikte süzülür.
Zamanın çarkı durur, yıldızlar dilsiz kalır,
Bir çift göz uğruna evren sessizce yanar.

Gökleri yaran bir ok gibi sevda saplanır kalbe,
Bir yiğit düşer yollara, aşkın izini süzmekte.
Kılıç değil, kalptir onun en keskin silahı,
Sevda meydanında titrer dağlar, eğilir sabahı.

Leyla’sı uğruna çölleri aşar Mecnun’un torunu,
Ne fırtına yıldırır onu, ne gece bastırır uykusunu.
Her adımı destan olur, her sözü bir ant gibi,
Sevda onun kutsal ocağı, yüreği bir and gibi.

Savaşlar gördü aşk, barışla da yoğruldu,
Küllerinden doğan anılarla yeniden doğruldu.
Bir bakışla yıkılır saraylar, bir sözle kurulur şehir,
Aşk öyle bir kudrettir ki; yıkar, ama yeniden birleştirir.

Nice yürekler harap oldu, nice ozan yandı onunla,
Ama her defasında yazıldı şiir, kanla ve kumla.
Çünkü aşk; ne yalnız bir duygudur, ne de sıradan bir düş,
Aşk, insanın içindeki sonsuzluğa açılan kudretli bir gidiş.

Sinan Bayram