0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
42
Okunma
Vuslat Mahşere Kaldı
Vuslat mahşere kaldı,
Sabret, ölen öldü.
Geriye sadece bir toprak kaldı.
Toprağa verdiler Yakup adı,
Sureti insan, özünde hakikati.
Vuslat mahşere kaldı,
Yan sevgili, seyret Cemâlullah’ı.
Ayrılık bir perde, vuslat sır içinde,
Her nefes, ecelin habercisi derinde.
Sustu dil, konuştu kalp,
Gözyaşıyla yazdı kader defterini.
Bir “Hu” yankılandı âlemin özünde,
Yandım, dedim
Oysa ben yoktum, O vardı sözünde.
Vuslat mahşere kaldı...
Ama bil ki ey gönül,
Her ölen dirilir, her giden döner,
Seven, Sevilende ebedî kalır.
