EY EVLAT!
Bir insan ne zaman ölür bilir misin, evlat?
Hic çalışmayarak...
Tembellik ederek!
İnançsızlıktan!...
İşine gelmediğinden!...
Yüce Yaradana inanmamaktan...
Ve hayatı yaşamaya becerememekten.
Çalışıp, sebat etmemekten, ölür!

Hal böyle iken!
Bir de içini kin ve nefretin bürümesi!
Hırçınlaşıp, saygısızlaşması...
Kompleks yapıp, kıskançlığının büyümesi...
Çevresindeki insanlara saygısızlık yapıp, değer vermemesi...
İnsanı ruhen öldürür!

Ey evlat!
Onun için...
Ölüm, daima gözünün önünde olsun!
Her başlangıcın, bir sonu olduğunu böylece bilesin!
Unutma!
Her canlı gibi...
Doğup, hayatta var olmak!...
Büyüyüp, zamanı gelince, sana verilen canı Azrail’e teslim etmek!
Ölümle, yaşamı sonlandırmak!
Bu bir hayatın getçeği!
Çünkü, emeğin, Çalışmanın ve hayatın ne demek olduğunu öğrenesin!
Yaşam boyu, yaptığın her şeyden sorumlu olduğunu bilesin!

İşte, o zaman evlat!
Asla, kimsenin hakkını yemez!..
Kimsenin malına, canına ve namusuna göz dikmezsin!
Gaflete, adi düşüncelere düşmezsin!
Hakkın olmayan ve hiçbir şeyi fazla hırsla arzu etmezsin!
İşte o zaman Vatana millete faydalı biri olursun!
Dinçer Dayı